Gorące ka... Pakowanie prezentów!

Udało mi się go przekonać, żeby na chwilę usiąść i napić się gorącego kakao, bo czas wolny nie zdarza się tu często. Oczywiście kręcił nosem, że nie lubi, że nie będzie, ale w końcu wypił. To był naprawdę miły wieczór, przed kominkiem i




Ten dupek naszpikował czymś moje kakao! I miał czelność udawać, że to nie jego wina, że po prostu zasnąłem. Jakbym kiedykolwiek przespał całą dobę z własnej inicjatywy. Jasne. Zaczynam żałować, że już zamówiłem dla niego prezent.
Oczywiście nie napiszę co zamówiłem, niespodzianka to niespodzianka. Ale teraz muszę kupić coś jeszcze, żeby odwrócić jego uwagę. To jedna z tych rzeczy, których człowiek się uczy, spędzając czas z Sherlockiem Holmesem.

No i muszę udawać, że nie widzę, jak próbuje zapakować mój prezent. Średnio mu to idzie. Zaproponowałbym pomoc, ale, cóż...
Może sobie być genialny we wszystkim innym, ale pakowanie i wiązanie kokardek go przerasta. Kto by pomyślał.

Chyba ze sposobu, w jaki piszę wydedukował, co piszę, bo fuknął i wyniósł się do sypialni. “Nie idź za mną!”, krzyknął. Jakbym chciał. (No dobra, chciałbym, ale przecież nie pójdę.)

Postanowienie noworoczne (trochę wcześniejsze): trzymać wszystkie napoje z daleka od Sherlocka.
Zawsze.